رحلت جناب سمرى

شش روز قبل از رحلت چهارمین نایب خاصّ بود که پیام کتبى مبارکى از سوى حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ به آن جناب صادر گردید، که اینگونه بود:

بسم اللّه الرحمن الرحیم

«یا علی بن محمّد السمرى! أعظم اللّه أجر إخوانک فیک، فإنّک میّت مابینک وبین ستّة أیّام، فاجمع أمرک ولا توص الى أحد فیقوم مقامک بعد وفاتک، فقد وقعت الغیبة التامّة فلا ظهور إلاّ بعد إذن اللّه ـ تعالى ذکره ـ وذلک بعد طول الأمد وقسوة القلوب وإمتلاء الأرض جوراً...»(۱).

بنام خداوند بخشاینده و بخشایشگر

هان اى على بن محمّد سمرى! خداوند پاداش برادران دینى ات را در رحلت تو، پر شکوه و بزرگ گرداند. تو تا شش روز دیگر به سراى باقى خواهى شتافت، از این رو به کارهایت رسیدگى کن و در مورد هیچ کس به عنوان جانشین خود وصیّت منما، چرا که عصر غیبت کامل فرا رسیده است و دیگر جز پس از دریافت فرمان از جانب خدا ظهور نخواهد بود و دریافت فرمان از جانب خدا نیز پس از گذشت روزگاران و سخت شدن قلبهاى مردم و لبریز شدن زمین از ظلم و جور خواهد بود.

کسانى پیدا خواهند شد که براى شیعیان ما ادعاى مشاهده مى کنند قبل از خروج سفیانى و صیحه آسمانى این اشخاص دروغ مى گویند و تهمت زننده هستند حرکت و نیروئى نیست مگر بوسیله خدا(۲).

جناب سمرى، این توقیع مبارک را در خانه اش براى مردم خواند و آنان از روى آن توقیع شریف، نسخه برداشتند و از خانه آن جناب رفتند، اما هنگامى که روز ششم بسوى خانه ى او آمدند، دیدند در واپسین لحظات است.

پرسیدند: «جانشین شما کیست؟»

پاسخ داد: «خداى را امرى است که خود به انجام رساننده ى آن است».

و این آخرین سخنى بود که از او شنیده شد و آنگاه جهان را بدرود گفت و این در سال ۳۲۹ هجرى اتّفاق افتاد(۳).

ـــــــــــــــــــــ
۱. کمال الدین، ج ۲، ص ۵۱۶; غیبت طوسى، ص ۲۴۲ و ۲۴۳.
۲. ظاهر این توقیع مخالف جریانها و داستانهائى است که اشخاصى امام ـ ارواحنا فداه ـ را در غیبت کبرى مشاهده کرده اند. اتفاقاتى که شاهد دیده شدن ولى عصر ـ ارواحنا فداه ـ است بسیار زیاد و غیر قابل انکار مى باشد بطورى که تمام دانشمندان شیعه که در این مورد کتاب نوشته اند آن جریانها را ثبت کرده اند. براى رفع اشکال جوابهائى داده شده از آن جمله علامه مجلسى در بحار مى نویسد ظاهر توقیع اینست که هر کسى ادعاى مشاهده و نیابت کند دروغ مى گوید نه کسى که فقط ادعاى مشاهده نماید.
همچنین باید افزود که الف و لام در کلام حضرت ـ المشاهده ـ اشاره به همان مشاهده مخصوص که سمرى رحمه اللّه داشته است، داشته و نیز گواه دیگرى در کلام امام علیه السلام است که فرمود: هرکس چنین ادعایى کند دروغگوست و افترا زده است. درحالى که دیدن حضرت اگر واقعیت نداشته باشد باشد تنها دروغ بوده و هیچ تهمتى نخواهد بود و این ادعاى مشاهده مخصوص است که افتراء به ساحت مقدس آن امام بزرگوار مى باشد.
۳. منتخب الاثر، ص ۳۹۹.

منبع:کتاب غیبت صغری امام عصر (ارواحنا فداه)