نام چهارمین نایب خاص محبوب دلها، «على بن محمّد» بود، کنیه اش ابوالحسن و در لقب به «سمرى» شهرت داشت.

حضرت او را براى سفارت خویش برگزید و به جناب حسین بن روح نیز دستور داد که او را به جانشینى خویش معرفى کند و آن جناب نیز دستور مبارک امام خویش را اجرا کرد.

شخصیت والاى آن جناب بسان خورشیدى بود که نیازى به معرفى درخشندگى نور او نیست و امانتدارى، تقوا، شکوه و عظمت او فراتر از گفتار و نوشتار است.

از کرامتهاى آن فرزانه ى روزگار از جمله این بود که در بغداد، خبر از رحلت «ابن بابویه قمى»، پدر گرامى صدوق، که در رى مى زیست داد و گفت: «در این ساعت، او چشم از جهان فرو بست» و گروهى از شیعیان که در حضورش بودند ماه و روز و ساعتى را که او فرموده بود، یادداشت کردند، آنگاه پس از ۱۷ روز که خبر رحلت او به بغداد رسید دیدند کاملاً با نوشته ى آن روز که جناب «سمرى» فرموده بود، تطبیق دارد.

با پایان یافتن زندگى پر افتخار چهارمین نایب خاص امام عصر، غیبت «صغرى» یا کوتاه مدت آن گرامى و نیز نیابت و سفارت خاص نیز به پایان رسید و از آن روز غیبت طولانى آن خورشید جهان افروز، آغاز گردیده است که تا کنون نیز ادامه دارد. امید که با ظهور مبارکش این فراق و انتظار و این دوران غمبار غیبت پایان پذیرد، ان شاء اللّه. 

منبع:کتاب غیبت صغری امام عصر (ارواحنا فداه)