امام صادقعلیه السلام در ترسیم مراسم بیعت مىفرماید:
در شب ۲۳ رمضان به نام قائم منادى آسمانى ندا سر دهد، و در روز عاشورا که روز شهید شدن حسینبن علىعلیه السلام است قیام مىکند. گویى او را با چشم خود مىبینم که در روز شنبه دهم محرم در میان رکن و مقام ایستاده، جبرئیل در پیشاپیش او ندا مىکند: »بیعت براى خدا« پس پیروانش از اقطار و اکناف جهان به سوى او سرازیر مىشوند، زمین زیر پاى آنها درنوردیده شود، تا با او بیعت کنند.(۵۵)
در این حدیث احتمال این معنى هست که منظور از درنوردیده شدن زمین، طىّالأرض باشد. ولى در حدیث قبلى بىگمان پیشرفت صنعت و تکنیک منظور شده، زیرا آنجا قید یک ساعت دارد، در حالیکه در طىّالأرض صحبت از ساعت و دقیقه نیست. چراکه در یک لحظه انجام مىپذیرد.
ادامه دارد...
منبع: کتاب امام مهدى و شکوفائى فرهنگ و تمدن اسلامى در جهان
دکتر علىاکبر ولایتى
۵۵) شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹.