منتقم خون امام حسین علیه السلام

حضرت مهدی علیه السلام منتقم خونهای بناحق ریخته شده در عالم است. انتقام امام عصر علیه السلام، یک مسأله شخصی نیست. آنچه در کربلا رخ داد، از نظر اعتقادی، ستیز همه اسلام با همه کفر بود؛ کسانی که با امام حسین علیه السلام جنگیدند در حقیقت با ادعای مسلمانی، به انکار توحید وردّ نبوّت برخاستند. این نفاق به مراتب از کفرِ صریحِ کافرانِ صدر اسلام بدتر وخطرناک تر بوده است.

نکته قابل ذکر این است که، واقعه کربلا وشهادت امام حسین علیه السلام همراه با اهل بیت علیهم السلام واصحاب ایشان، در عاشورای سال 61 هجری، حادثه ای نیست که فقط به زمان وقوعش مربوط بوده وصرفاً از دشمنیِ شخصی بنی امیه با اهل بیت عصمت وطهارت علیهم السلام نشأت گرفته باشد. ریشه های اصلی این مصیبت بزرگ، به صدر اسلام ودشمنی های حساب شده منافقانِ زمان پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم با آن حضرت برمی گردد. به همین جهت، مصیبت روز عاشورا برای همه اهل بیت علیهم السلام بسیار سنگین وجانگداز است. خاندان وحی علیهم السلام، ایام محرم وعاشورا در هر سال را ایام حزن وسوگواری خود می دانستند. به عنوان نمونه حضرت رضا علیه السلام می فرماید:

روز امام حسین علیه السلام (عاشورا) پلکهای ما را زخم نموده، واشکهای ما را روان ساخته، وعزیز ما را در سرزمین گرفتاری وبلا به ذلّت انداخته است، وباعث شده که ما تا پایان دنیا در اندوه وگرفتاری باقی بمانیم؛ پس گریه کنندگان باید بر مانند حسین علیه السلام بگریند.(1).

این حدیث، بیان کننده بعضی از مصائب اهل بیت علیهم السلام در غم عاشورای امام حسین علیه السلام است.

امّا گفتگوی مفضّل با امام صادق علیه السلام، پرده از واقعیت عمیق تر وتلخ تری برمی دارد. مفضّل از خواصّ اصحاب امام علیه السلام به ایشان عرض کرد:

إنَّ یَوْمَکُمْ فِی الْقِصاصِ لَأعظَمُ مِنْ یَوْمِ مِحْنَتِکُمْ

روزی که (دشمنان خود را) قصاص می کنید، از روز غم ومحنت شما بزرگتر است.

مفضّل می خواست با این گفتار خود، امام صادق علیه السلام را نسبت به مصیبت های اهل بیت علیهم السلام تسلّی دهد. بر این اساس که خوشحالی از قصاص دشمنان، ناراحتى های گذشته ایشان را جبران می کند. ولی حضرت در پاسخ او فرمود:

ولا کَیَومِ مِحنَتِنا بِکَربلاء. (2)

ولی نه مانند غم وناراحتى ما در کربلا.

یعنی قصاص کردن دشمنان، ناراحتى های ما را در روز عاشورا وسرزمین کربلا جبران نمی کند، آن محنتی که به تعبیر امام رضا علیه السلام تا پایان دنیا باقی خواهد ماند وحتى با انتقام امام عصر علیه السلام از قاتلین سیّد الشهداء علیه السلام نیز از بین نخواهد رفت.
امام رضا

مصیبت عاشورا، بیش از آن که معلول ظلم وستم بنی امیّه در حق اهل بیت علیهم السلام باشد، برخاسته از اساس منحرف وباطلی است که پایه گذاران سقیفه وقاتلین محسن فاطمه علیها السلام پی ریزی کردند، واز این بالاتر هرکسی در هر زمان وهر مکان، به کشته شدن سیّد الشهداء علیه السلام ویاران وفادار حضرتش، قلباً راضی وخشنود باشد، خود جزء قاتلین آن حضرت محسوب می گردد. پیامبر خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود:

ألا وإنّ الرّاضِینَ بِقَتْلِ الحُسَینِ علیه السلام شُرکاءُ قَتَلَتِهِ.(3)

آگاه باشید، کسانی که به کشتن حسین علیه السلام راضی وخشنود باشند، در کشتن آن حضرت شریک قاتلانش هستند.

به همین جهت در احادیث آمده است، که وقتی امام عصر علیه السلام ظهور می فرماید، انتقام خون سیّد الشهداء علیه السلام را از فرزندان قاتلین آن حضرت می گیرد.

البته برای کسانی که با معارف اعتقادی اسلام آشنایی ندارند، پذیرش این مطلب سنگین است که کسانی به خاطر کار پدران خود، مورد عذاب الهی قرار گیرند، عبدالسلام هروی از امام رضا علیه السلام می پرسد: نظر شما درباره سخن امام صادق علیه السلام چیست که فرمود:

إذا خَرَجَ القائم علیه السلام قَتَلَ ذراری قَتَلَةِ الحُسینِ علیه السلام بِفِعالِ آبائِهِمْ.

وقتی قائم علیه السلام ظهور کند، فرزندان کشندگان حسین علیه السلام را (به سبب اعمال پدرانشان) به قتل می رساند.

حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: همین طور است (مطلب همان گونه است که امام صادق علیه السلام فرموده اند.)

هروی می پرسد: پس منظور آیه قرآن چیست که می فرماید: (وَلا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى)(4)؟

حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند:

خداوند در همه گفتارهایش راست فرموده است، ولی فرزندان کشندگان حسین علیه السلام به اعمال پدران خود راضی هستند، وبه آن افتخار می کنند. وهرکس به انجام چیزی راضی وخشنود باشد، مانند کسی است که آن را انجام داده است تا آنجا که اگر کسی در مشرق کشته شود وفرد دیگری در مغرب به کشتن او راضی باشد، رضایت دهنده نزد خدای عزَّ وجلَّ، شریک قاتل محسوب می شود، وحضرت قائم علیه السلام وقتی ظهور می فرماید، صرفاً بدلیل رضایت آنها به عمل پدرانشان، آنها را به قتل می رساند.(5)

در روایت دیگری ابوحمزه ثمالی می گوید: به حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) عرض کردم:

ای فرزند پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)! آیا شما همه قائم نیستید و حق را برپا نمی دارید؟ پس چرا تنها حضرت مهدی (علیه السلام) را قائم می خوانند؟

حضرت فرمودند: چون جدّم حسین (علیه السلام) کشته شد،فرشتگان صدا به گریه و ناله بلند نموده و به خداوند متعال عرض کردند:

پروردگارا! آیا قاتلان بهترین بندگانت و زاده ی اشرف برگزیدگانت را به حال خود وا می گذاری؟

خداوند متعال به آن ها وحی فرستاد:

ای فرشتگان من! آرام گیرید. به عزّت و جلالم سوگند،از آنان انتقام خواهم گرفت؛هر چند بعد از گذشت زمان ها باشد.

آن گاه پروردگار عالم پرده از جلوی دیدگان آنان کنار زد و امامان از فرزندان امام حسین (علیه السلام) را یکی پس از دیگری به آن ها نشان داد.

فرشتگان از این منظره،مسرور و شادمان گردیدند و دیدند که یکی از آن بزرگواران،ایستاده مشغول نماز است.

خداوند متعال فرمود:

با این قائم (شخص ایستاده) از آنان (قاتلان امام حسین (علیه السلام) انتقام خواهم گرفت.(6)

 

پی نوشت:

1- بحار الانوار، ج44، ص284.
2- فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفی، ص532.
3- بحار الانوار، ج44، ص304.
4- انعام 164:6. (هیچ کس بار (عمل) دیگری را بدوش نمی کشد)
5-  عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج1، ص273.
6- دلایل الامامه،طبری، ص 239

منبع: تبیان

سید ابن طاووس

این عالم گرانقدر در نیمه ماه محرم سال ۵۸۹ قمری در شهر حله متولد گردید، و سنین کودکی و نوجوانی را در آنجا سپری نمود  و به تحصیل علوم دینی و مقدماتی پرداخت. او در مدت زندگانی خود سفرهای متعددی به بغداد و نجف کرده است و مدتی هم در کربلا و کاظمین و سامراء اقامت داشته، و در پایان به زادگاهش حله مراجعت نمود و در کمال سادگی و پاکی زندگی کرد تا آنکه در روز دوشنبه پنجم ماه ذیقعده سال ۶۶۴ قمری در سن ۷۵ سالگی وفات یافت و بر طبق وصیت و آرزوی دیرینه اش در جوار تربت امیر المومنین علیه السلام به خاک سپرده شد.

لهوف از مشهور ترین تالیفات سید ابن طاووس است که در آن حادثه کربلا با ترتیبی تاریخی توضیح داده شده است. و بنا بر اعتمادی که علماء و نویسندگان شیعی نسبت به این بزرگوار دارند این کتاب را یکی از معتبر ترین منابع تاریخی می دانند که وقایع را به صورتی دقیق بیان نموده است.

---

پی نوشت:
_* برای خرید اینترنتی کتاب لهوف اینجا کلیک کنید. 

_* برای دانلود کتاب لهوف اینجا کلیک کنید.

_* برای مشاهده مطالب گذشته وبلاگ در مورد محرم می توانید به روزشمار محرم مراجعه کنید.

قتیل العبره

سلام
1- امام صادق علیه السلام:
من ذکرنا عنده ففاضت عیناه و لو مثل جناح بعوضه غفر له ذنوبه و لو کانت مثل زبد البحر
هرکس که نزد او یاد ما شود و چشمش بگرید ولو به اندازه بال پشه ای ، گناهانش بخشیده میشود حتی اگر به اندازه کف دریاها باشد.
2- امام حسین علیه السلام:
انا قتیل العبره ، لا یذکرنی مومن الااستعبر
من کشته اشکها هستم ، مومنی مرا یاد نمیکند مگر اینکه گریه میکند.

در روایات یکی از نشانه های مومن این بیان شده است که : اگر نزد او یاد امام حسین شود چشمانش بارانی میشود و از چشمانش اشک جاری میشود.
اما چرا چشمانمان خشک شده است ؟
چرا برخی میگویند من گریه ام نمیآید ، چه کنم؟
به هر حال به نظر جای نگرانی است اگر این خصوصیت مهم شیعه را نداریم .
اصلا چرا دیگر نگران آفت های دینی و محبتی مان نیستیم؟
راستی چرا وقتی نام حضرت امام حسین را نزد ما میآورند اشکمان جاری نمیشود؟
مگر امیرالمومنین به حضرت اباعبدالله نفرمود:
یا عبره کل مومن
ای کسی که هر مومنی را به گریه می اندازد

چرا اینقدر به دینمان مطمئن شده ایم؟ اصلا کی گفته که ما محبت اهل بیت داریم؟ مگر محب اینقدر بی رگ میشود؟

اینقدر بی تفاوت میشود؟
چرا اینقدر به خودمان با نگاه حداقلی می نگریم؟
نمیدانم !
شاید برایمان عادی شده است.
بی تفاوتی به امام عادی شده است. وقتی این همه سال از عمرمان گذشته و یک بار دلمان برایش تنگ نشده ، دلمان هوایش را نکرده است چرا باید او را حس کنیم؟
شاید سر بریدن امام عادی شده است.
شاید کفران و پوشاندن حقیقت امام برایمان عادی است!
و الا مگر میشود به محبوب کسی جسارت شود و او بی تفاوت باشد؟
عزیزان سوالات ، سوالات بسیار مهمی است. محبت اهل بیت عصمت و طهارت مهمترین رکن اسلام است.
امام صادق علیه السلام به نقل از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:... و لکل شی‏ء اساس و اساس الاسلام حبنا اهل البیت .
هر چیزی پایه هایی دارد و پایه اسلام، محبت ما اهل بیت است.
محبت اهل بیت امری فرعی نیست .
چرا کمبود بنزین برایمان اینقدر حیاتی است ؟ اما هیچ وقت از عدم وجود صاحبامان گله ای نداریم؟
ادامه دارد .
انشاءالله.

نقش آیه با خون حسین (ع )

سید جزائرى در کتاب زهرالربیع اینگونه نقل کرده که :
در شهر شوشتر، سنگ کوچک زردى را که حفاران پیدا کرده بودند را دیدم که بر آن سنگ نوشته شده بود:
بسم الله الرحمن الرحیم لا اله الا الله محمد رسول الله على ولى الله لما قتل الحسین بن على بن ابى طالب (ع ) کتب بدمه على ارض حصباه و سیعلم الذین ظلموا اى منقلب ینقلبون ؛
به نام خداوند بخشنده مهربان ، نیست خدایى جز خداى یگانه ، محمد رسول و فرستاده اوست و على ولى الله است . هنگامى که امام حسین علیه السلام به شهادت رسید این آیه با خون آن حضرت بر روى زمین نقش ‍ گرفت که : و سیعلم الذین ظلموا اى منقلب ینقلبون .

شیون ملائکه

چون امام علیه السلام به شهادت رسید ملائکه آسمان به شیون آمدند و گفتند: پروردگارا! این حسین برگزیده تو و فرزند پیامبر توست.
پس خداوند عز و جل تمثال حضرت قائم علیه السلام را برای ملائکه ظاهر گردانید و  فرمود: به این قائم از خون حسین انتقام خواهم گرفت.

کافی ۴۶۵/۱