این هم از ...

این هم از عاشورای حسینی . یک سال دیگر گذشت ، شب عاشورایی دیگر،غربال و دعوت خاصی دیگر و انشاءالله این بار دیگر از کنار حسین زمانمان پراکنده نشویم.

عاشورا تمرینی است برای همه ازمنه تاریخ ، تا دیگر کسی شب عاشورا خیمه ی حسین را ترک نکند و دیگر حسینی به خاک نیفتد .
حسین فاطمه بر خاک افتاد تا امثال من گناهکار بفهمیم که اگر عادت کنیم در زندگی اشتباه کنیم ، شاید آخرین اشتباهمان بزرگترین اشتباه باشد.
تنها کسانی در شب عاشورا با حسین ماندند که بدون او نمیتوانستند زنده بمانند . تنها کسانی تا آخر با حسین ماندند که به شدت به او وابسته بودند .

هر سال تا شب عاشورا همراه حسین آمده ایم اما هرگز مثل شهدای کربلا با حسین نماندیم.چرا؟
عباس بن علی یک عمر مطیع و موحد زندگی کرد،یک عمر بدون حسین نفس نکشید و ما از او یک علقمه دیدم و بس. و هیچگاه پیشانی متورم از اثر سجده های طولانی اش را ندیدیم.
به قول دکتر شریعتی که میفرمود : خدایا تو خوب زیستن را به من بیاموز ، من خود خوب مردن را خواهم دانست.
و اما یاران مهدی چگونه زندگی میکنند ؟
امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:
... چون مهدی ما قیام کند جمع میشوند به سوی او یارانش که به شماره اصحاب بدر و اصحاب طالوتند ، و عدد آنها سیصدو سیزده نفر است. همه آنها شیرانی هستند که از کمینگاههای خود بیرون آیند مثل پاره های آهن ،اگر ایشان اراده کنند که کوههای سخت را از جا بکنند هر آینه آنها را از جای خود میکنند پس ایشانند کسانی که خدا را  بوسیله مهدی به یگانگی پرستش میکنند.برای ایشان از ترس خدا در شبها شیونهایی مانند زنان جوان مرده است.در شبها نماز گزارندگانند و در روز روزه داران . گویا همه آنها را یک پدر و یک مادر تربیت کرده است. دلهاشان در دوستی کردن و پند دادن به یکدیگر یکی است.

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله
هر که دارد سر همراهی ما بسم الله