سومین سفیر آن حضرت عجل الله فرجه الشریف(۱)

او بنام «حسین بن روح» بود و کنیه اش «ابوالقاسم» و در لقب به «نوبختى» شهرت داشت.
در جامعه ى تشیّع آن روزگار شخصیّت پرآوازه، اندیشمند و معروف بود و پیش از افتخار تصدّى نیابت خاصّ، وکیل دومین سفیر حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ جناب محمد بن عثمان بود، هم به املاک او نظارت داشت و هم رابط میان او و بزرگان شیعه در نقاط مختلف کشور پهناور اسلامى بود و از این راه دستورات و تعلیمات اهل بیت ـ علیهم السلام ـ و اخبار نهانى را به آنان مى رساند.

به همین جهت، هنگامى که شیعیان دیدند دومین نایب امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ او را امین مى شناسد و به او اعتماد مى کند و به فضیلت و دیندارى او گواهى مى دهد و او را شایسته ى وکالت خویش مى نگرد، به تدریج اعتماد همگى به او فزونى یافت و مورد توجه همگان قرار گرفت.

او شخصیت والایى بود که به خردمندى و فرزانگى و رشد فکرى و دینى شهرت بسزایى داشت و موافق و مخالف بر این واقعیت گواهى مى دهند، تا جایى که اهل سنّت نیز او را تکریم و احترام مى نمودند.

این امتیازات و شرایط و ویژگیها براى «جناب حسین بن روح» پایگاه پر شکوه مردمى و موقعیّت بلندى بخشیده بود که همه ى مردم با وجود راه و روش مختلف و هدف و مذهب متفاوت و در سطوح گوناگون به او بهاى بسیار مى دادند و به دیده ى احترام مى نگریستند.

پیش از رحلت دومین نایب خاص، فرمانى از جانب امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ صادر گردید که به موجب آن، جناب «محمّد بن عثمان» دستور یافت تا «حسین بن روح» را بجاى خویش معرّفى کند و چنین کرد.

او آنگونه که مى باید اعلان کرد که جانشینش پس از رحلت، حسین بن روح خواهد بود و بدین منظور، بزرگان شیعه را گرد آورد و ضمن بیاناتى از جمله فرمود: «اگر من از دنیا رفتم حسین بن روح جانشین من است چرا که دستور یافته ام او را بجاى خویش برگزینم، از این رو در زندگى خود به او مراجعه کنید و در کارها به او اعتماد ورزید»(۱).

و نیز هنگامى که ساعتهاى واپسین عمر او فرا رسید، انبوهى از سرشناسان و بزرگان شیعه کنار بسترش گرد آمدند و آن جناب خطاب به آنان گفت: «این ابوالقاسم، حسین بن روح نوبختى جانشین من است و میان شما و حضرت صاحب الامر ـ ارواحنا فداه ـ سفیر و وکیل و مورد اطمینان و امین است.

از این رو در کارهایتان به او مراجعه کنید و در کارهاى مهمّ خود به او اعتماد نمایید. من این فرمان را دریافت داشته بودم و آن را به شما دوستداران اهل بیت رسانیدم»(۲).

منبع:کتاب غیبت صغری امام عصر (ارواحنا فداه)

ـــــــــــــــــــــ

۱. غیبت طوسى، ص ۲۲۷.
۲. مدرک یاد شده.